| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
Wszystkie stoliki zajęte – usiadłam w fotelu, w rogu, blisko drzwi.
-Znam panią – powiedziała Pani z Lokalu, gdzie było wesele Iwci. I przyniosła mi pyszną kawę – na koszt firmy.
Uśmiechy, świece, delikatne wnętrze. Troje poetów czytało wiersze, ilustrowane muzyką, pokazem slajdów i mydlanych baniek.
- Wygląda pani na nieśmiałą – powiedział Spóźniony Nieznajomy Poeta. Potem się dosiadł i odważnie rozmawialiśmy o sercu.
:-)
***********
"W pewnej chwili przypomniałem sobie, że właśnie zaczyna się spotkanie w Warszawie. Na którym miałem być. A po nim do Świdra. Przepadło. Zginęło. Zapomniałem o Świdrze. Zapomniałem o domu. Rozmowach. Rzece. Wszystkim. Zostawiłem. Roztrwoniłem. Tak.
(…)
Wszystkie ofiary napisu miały na sumieniu pewien czyn. Grzech porzucenia. Grzech zaniechania. Grzech zapomnienia. Straszny grzech oddalenia. Ja też. Porzuciłem, zaniechałem, zapomniałem, oddaliłem się. Nigdy o tym nie pisałem, bo nie potrafię o tym pisać.
(…)
Powroty? Bzdura. Trudne, coraz trudniejsze wizyty. Tak. Prosty wniosek. Porzuciłem. Zrejterowałem. Umknąłem. Uciekłem. Wszystkie ofiary napisu tak zrobiły. Tak.
Tyle. Wychodzę. Na rynek."
(Maciej Malicki – Kogo nie znam.)
Wczoraj skończyłam książkę, a dzisiaj przeszukałam google. Informacje, fotografie, ludzie, miejsca, wydarzenia - sporo tego, wszystko się zgadza. Tak.