- Powiedz co czytasz – powiedział Robal i wpakował się do łóżka obok kompa.
Zaczęłam czytać głośno (chyba trochę przygłuchł), a gdy doszłam do:wszystko tylko raz jeden. Raz i nie więcej. My także raz tylko. Niepowrotnie. Lecz to raz tylko istnieć, jeśli nawet raz tylko:
istnieć na Ziemi, wydaje się nieodwołalne.
Rainer Maria Rilke - Elegie Duinejskie – IX - zauważyłam, że cicho pochrapuje. No.
:-))))) Codziennie jacyś mężczyźni zjeżdżają górnicza windą kilometr pod ziemię, do tunelu
gdzie gaz i wstrząsy.
Ja nie wiem, czy to jest w porządku.