Komentarze: 6
Przydał mi się wczoraj zdrowy organizm, wytrenowany przez dnie i noce biegania po krzakach, wypoczęty przez lata abstynencji, kiedy to mi się zdawało, że jestem w stanie być trzeźwa za dwoje.
Śliwki chrupiące i soczyste, mocne, niebo w gębie. Niezła rozgrzewka po kilkugodzinnym marszu przez rozgnieciony, rozmemłany śnieg i podróży niedogrzanym, przeładowanym pociągiem. Na zakąskę jeden śledź. I jakieś mięso z mikrofali wielkości kciuka. Surówka z papryki, cykorii, ogórka i czegoś czarnego, smacznego.
Spotkanie po 25 latach i zakrapiane pogaduchy prawie do rana. Nie o małżonkach, dzieciach, pracy, ale o szkole, maturze, studiach, zagrożeniach pierwszego roku, bólach awansu społecznego, nostalgii za życiem z dala od szosy.
A dziś? Wspomnienie mile spędzonego czasu, wesołej zabawy, sympatii i życzliwości podkręconej alkoholem, załatwionego „interesu”.
Teraz się napiję wody i wrócę do łóżka, niech mi te śliwki trochę wymiękną, zanim na nowo ruszę do boju. Dają film o norweskich fiordach, pewnie stąd te zawroty głowy ;-)
Odludek jestem i tyle.