ze ścieżki

Siedziałam na pniu i patrzyłam na ścieżkę.

Nie było tam nikogo poza młodym mężczyzną w granatowym płaszczu do kolan. Stał nieruchomo, twarzą do rzeki, pośród kwitnących drzew i ptaków pochłoniętych życiem, i czytał w skupieniu. Okładka i papier zdradzały modlitewnik.

Był tak zupełnie sam. Widać było poruszające się wargi. Nie słyszałam głosu.