grzeczne dzieci już dawno śpią :-)

Minęła północ i nie tak dawno zakończył się mój dzień pracy. Pięć lekcji za pieniądze, reszta bo chciałam, a przecież mogę robić co chcę. :-)

Myślałam o Cioci, zawsze myślę o niej w maju. Przez piętnaście lat w jakimś sensie byłam jej więźniem, z upływem czasu coraz bardziej świadomie i dobrowolnie. Była sama, stara, mała i się bała, zrzędząc i pouczając próbowała coś dla nas znaczyć i zdobyć nasze serca. Mam po niej dom i ogród, a czasem mi się wydaje, że to za jej sprawą stałam się częścią tego rezerwatu. Nie buntuję się,  nawet nie wiem co straciłam, nigdy nie próbowałam latać, mam lęk wysokości.

Moi uczniowie najpierw się dziwili, że wszędzie widzę bajkowe krajobrazy, a w końcu postanowili nazwać nasz folder: “Baśniowy las”.