„Kultura nadwiślańskiej wierzby”...

Podobno wierzba stanowiła w tych stronach podstawę egzystencji: była karmą dla zwierząt, ściółką, opałem, materiałem budowlanym, uniwersalnym surowcem do produkcji przedmiotów codziennego użytku.

To nie chochla tylko cedzak – poucza mnie A. i zdejmuje z gwoździa na ścianie drewnianą, płaską, dziurawą łychę. Jest niekształtna i wyeksploatowana – co najmniej dwa pokolenia gospodyń z trzech sąsiadujących ze sobą chałup używały jej niemal codziennie jako narzędzia do wyjmowania z garnka ziemniaczanych kluch.

- Nie można było wystrugać trzech, po jednej na chałupę, żeby każdy miał swoją? – pytam.

- Pewnie można, ale po co?

No właśnie, po co?

:-)